De Kaapverdische eilanden deel 1

Heeeeeeeey,

Sinds de El Teide zijn we nog naar de Kaapverdische eilanden geweest. We zijn er 3 dagen geweest. We kwamen ’s avonds om 9 uur aan in het donker. op dat moment waaide het best stevig. Maar het was gewoon warm. Een warme wind. Het was egt grappig. Die nacht zijn we geankerd in de haven. En de volgende ochtend zijn we naar de wal gevaren. Die dag mochten we ook de wal op en leuke dingetjes kopen. We mochten, vergeleken met de vorige keer, geen telefoon mee en maar 10 euro. Want het is, heb ik gemerkt, een best arm eiland. En als iedereen dan pratend en lachend over straat loopt met hun fancy smartphones aan hun oor. Is misschien niet zo’n heel goed idee. Dus we kregen onze telefoons daarna een uurtje en kon je gewoon op de wal gaan staan en bij het schip blijven. Maar het was iets van 2 euro per minuut. Dus ik heb gewoon, zoals ik vanuit overal doe, een kaartje gestuurd naar huis. Het dorpje was wel leuk. Je kon wel zien dat het arm was. Kapotte versleten huizen. Mensen toch niet in de meest fancy kleren. Lelijke vissersboten die dus helemaal niet onder houden worden. we kwamen bij een marktje waar ze heel veel leuke dingetjes verkochten en souvenirs. Daar heb ik een leuk zomerjurkje gekocht. Want die had ik nog niet. De mensen waren, naast dat ze je van alles probeerde te verkopen, wel aardige mensen. Wat mij opviel is dat de mensen daar ondanks dat ze niet veel hebben, er wel blij en gezellig uit zagen. Het is een Afrikaans eiland dus dit was ook mijn eerste keer in Afrika. En dat merkte je ook wel meteen. Het was natuurlijk warm. Maar ook droog en versleten. Er waren ook veel straathonden en een aantal bedelende kinderen. Verder was het heel leuk. Die zelfde dag voordat we de stad in mochten hadden we een beetje een shock. Er lag een enorm schip achter ons aan de kade. De achter tros van dit schip was geknapt en los geraakt. Het enorme schip dreef langzaam naar ons toe. de reactie was wel ontzettend grappig btw. Namelijk: ‘uuh… Sam (stuurman). Dat schip komt wel heel dicht bij’
Sam: ’huh.. OOH TIEFUS ZOOI’ en dan met zijn geweldige Belgische accent. Maar alles is goed gekomen we hebben alleen wat verf schade aan de reling en Sam die op dat moment de enige stuurman aan boord was en ook geen kapitein aan boord was heeft het allemaal goed opgelost. Hij had het schip in zijn vooruit gezet en wat trossen laten vieren en toen lagen we op een veilige afstand van het schip. Dus bij deze ook weer de ‘goede’ kwaliteit aan schepen en hun benodigdheden in Afrika. Ik bedoel als je ziet dat zo’n tros bijna knapt dan doe je dr toch wat aan. Ja behalve als je het niet kan omdat je het niet hebt. Maar ja.


xxxx